MAZİDE KALANLAR

BU SAYFA

↧↧↧↧↧

 Sn. NECDET BARLAS BEY'İN KATKILARI İLE HAZIRLANMIŞTIR.

Hemşerilerimiz adına kendisine çok teşekkür ediyoruz.

⁠⁠⁠BAĞLICA – 2 Ağustos Zaptiyelerin ve devlet elçilerinin uğrak yerinden ayrıldıktan sonra mesafeleri tayin imkansızlaşıyor çünkü insanlar kol saati kullanmıyorlar ve uzaklığı ölçmenin bilinen tek yolu bir yerden öteki yere giderken arada geçen zamanı ölçmek, ki bu ölçüm en uygun durumda bile tatminkar değildir çünkü iki insan ya da hayvan tamamen aynı hızda hareket etmezler. Fakat seyahat edilen yollarda çıkış noktasına ödenecek miktarı belirlemek için devlet görevlileri mesafeyi tespit etmek zorundadırlar. Şimdi anayoldan ayrıldığımız için şu andaki konumumuzu tayin etmemiz imkansız. Bazıları Sivrihisar ile Afyonkarahisar yolunun tam ortasında olduğumuzu diğerleri ise Sivrihisar’a 10 saatlik, Afyonkarahisar’a 14 saatlik mesafede olduğumuzu söylüyor, bence de son ihtimal daha olası. Yüksekliğimizi bu köyün üst kesiminde denizden 3594 feet yüksek olarak hesapladım bu da gösteriyor ki ovanın bu bölümü kuzeydeki diğer bölümlerle aynı yüksekliği koruyor, 3200 feet. Bağlıca bir Türkmen köyü ve kendimizi örf ve adetlerini gözlemlemek için bu insanların arasında, onlarla içlidışlı buluyoruz. Köylüler nazik, misafirperver davrandılar ve bize ellerindekinin en iyisini sundular. Kadınlar, evli ya da bekar, yüzlerini kapamıyorlar fakat başlarına, omuzlarına ve sırtlarına zarif bir şekilde dökülen bir yazma takıyorlar. Başlarındaki başlığın kenarlarından madeni paralar sarkıyor, bizim hanımlarımızın saçları gibi onlar da bu başlığı takıyorlar. Ayrıca; uzun bir ipin üzerine dizili altın ve gümüş paradan oluşan ve omuzlarına kadar gelen küpeler takıyorlar. El bileklerine bileklik, ayak bileklerine halhal takıyorlar fakat açıkçası ben ev sahibimizin hanımına yabancıların önünde bu kadar samimi ve muhabbetli davranmasına, onun arkadaşlığına ve muhabbetine önem vermesine çok şaşırdım. Bu tamamen doğuya özgü bir şey. Buradaki insanlar varlıklı gibi görünüyorlar ve evleri de aşırı soğuk havaya karşı koymalarına olanak sağlıyor. Burada bozulmaya uğramış birçok heykel ve surların etrafında ve içinde yer alan birkaç kitabe var, ben de ilginç bulduklarımı kopyaladım. Görünüşe göre eskiden burada antik bir şehir vardı.
.
.

 "BAGHLU JA, August 22nd.—As soon as one leaves -*-' the beaten track of Government messengers or zahtiehs, it is impossible to ascertain distances; for people keep no watches, and the only measure of distance known is the time it takes to pass from one place to another, a measure extremely unsatisfactory at the best, for no two men or animals move with precisely the same rapidity. But on the travelled roads the Government officials are obliged to fix the nominal distances in Order to determine what is to be paid to the menzil (post). So now that we are somewhat out of the post road, it is impossible to ascertain our exact position. Some say we are just half way between Sivri Hissar and Afion Karahissar; and others that we are ten hours from the former and fourteen from the latter, which seems to me more probable. I ascertained our elevation at the upper part of this village to be 3594 feet above the sea, which shows that this portion of the plain has continued of about the same height as the parts farther north, i.e. about 3200 feet. Baghluja is a Turkmen village, and we were glad to find ourselves thrown familiarly among these people, in order to study their manners. They were kind and hospitable, and offered us the best they had. The women, whether married or not, do not cover their faces; they wear, however, a handkerchief upon their heads, which hangs gracefully behind and on the shoulders. They have a head-dress of great size, and wear pieces of money hanging on both sides of the face, as our ladies wear their hair. They also have ear-rings made of long strings of coins, both gold and silver, which come down upon the shoulders. They wear bracelets around their wrists, and rings on their ankles; but I was much surprised to see our host treat his wife with familiarity and affection in the presence of strangers, and show fondness for her society and conversation. This is truly very wnoriental. These people appear to be well off, and their houses are built so as to enable them to withstand pretty severe cold weather. There were many mutilated sculptures, and some inscriptions lying about or serted in the walls, of which I copied the most interesting. There must have been an ancient town here. Bağlıca-VAN-LENNEP, Henry J., Travels in Little-known Parts of Asia Minor, 2 C., C. II, s. 218-235, London: John Murray, 1870

 (Afyonkarahisar'dan Sn. Hasan Özpunar'a teşekkür ederim.)